Pamiętnik skrywa sekrety, przygody, te radosne i trudne emocje. Dlatego, kiedy dziecko przejawia chęć rozpoczęcia pisania pamiętnika, należy mu w tym pomóc i zachęcać je do regularności.
Pamiętnik to sposób na uporządkowanie myśli. Już najmłodsze dzieci, które posiadły podstawową umiejętność pisania, mogą odczuwać potrzebę spisywania swoich przeżyć. To jaka będzie treść i forma pamiętnika zależy od charakteru dziecka. Jakie korzyści płyną z prowadzenia pamiętnika przez dzieci?
Codzienne pisanie uczy regularności. Dla wielu dzieci pisanie pamiętnika to przyjemny obowiązek, który nakładają na siebie same. Co więcej, często zdarza się, że zapiski prowadzą o tej samej porze dnia. Uczą się, że jeśli coś jest dla nich ważne, potrafią poświęcić temu czas i naprawdę się zaangażować. Jeśli dziecko zaczyna prowadzić pamiętnik dość wcześnie, pomaga on w nabyciu i ćwiczeniu umiejętności i sztuki pisania oraz formułowaniu myśli.
Kalendarium z dzieciństwa, czyli cenna pamiątka. Taki pamiętnik z dzieciństwa, nawet jeśli zawiera trudne emocje i wspomnienia opisuje też wszystkie przygody z dzieciństwa, dlatego może być cenną pamiątką. Wycieczki – te we własnym mieście, w kraju i za granicą. Wizyty w muzeach, kinach i teatrach. Pierwsze kolonie i obozy. Zabawy, przygody i sekrety dzielone z rówieśnikami. Wiele dzieci, pisząc pamiętnik, wyobraża sobie siebie jako dorosłe osoby, które będą wracać do tych skrupulatnie zapisywanych słów. Bez wątpienia, znalezienie po latach, na strychu w domu rodziców, pamiętnika z dzieciństwa może dostarczyć wiele radości.
Poznawanie siebie i swoich emocji. Często dziećmi targają emocje, których nie rozumieją lub nie potrafią nazwać. Nie zawsze chcą o nich rozmawiać z rodzicami czy rodzeństwem. Pamiętnik może być doskonałym miejscem na pisanie o pozytywnych emocjach i sposobem na poradzenie sobie z tymi trudnymi. Dziecko uczy się nazywać konkretne emocje, które spisane na kartce, otrzymują formę. Dzięki temu zaczyna rozumieć emocje, które odczuwa. Może je łatwiej uporządkować, a więc szybciej poradzić sobie z nimi. Dla dziecka taka rozmowa z samym sobą to pierwsza okazja do poznania siebie. Co lubię? Co mnie cieszy? Czym się interesuję? Co mnie boli? Czego się boję? Co mi się nie podoba? Jak to zmienić?
Pamiętnik dziecka to rzecz osobista i należy to szanować. Jeśli dziecko chce zachować posiadanie pamiętnika w tajemnicy, może poprosić o zakup zwykłego zeszytu. Często jednak chce mieć specjalny pamiętnik. Na przykład taki zamykany na kłódkę, do którego kluczyk jest gdzieś schowany, czy taki, którego okładka przedstawia ulubionego bohatera z bajki, zwierzę itd. Obie te formy, sekretu i czegoś strzeżonego, mają zagwarantować dziecku prywatność. Już małe dzieci czują, że chcą zachować coś tylko dla siebie. Dla dzieci starszych i nastolatków ich prywatność jest świętością. Jako rodzice powinniśmy pamiętać, że tę prywatność należy szanować i pod żadnym pozorem nie czytać pamiętnika dziecka, chyba że otrzymamy od niego pozwolenie.
Jeśli natomiast dziecko pyta o to, jak pamiętnik prowadzić powinniśmy mu służyć radą i pomocą. Jakich wskazówek możemy udzielić?
Pamiętnik można pisać o tej samej porze: przed śniadaniem, po powrocie ze szkoły czy przed snem. Pamiętnik może, ale nie musi posiadać dat. Pamiętnik może mieć formę dziennika, w którym zapisujemy myśli, emocje i wydarzenia, ale można w nim także rysować, wklejać różnego rodzaju bilety i wejściówki, zdjęcia, wpisywać fragmenty przeczytanych tekstów i to, co dziecko uzna za istotne. Może również służyć do planowania dnia i przygód dziecka.
